Osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności narażone są na istnienie utrudnień w życiu codziennym, które mogą skutkować obniżeniem jakości ich życia oraz rzutować na szeroko rozumiany dobrobyt społeczny tych jednostek. Jednostki z niepełnosprawnością ruchową, sensoryczną bądź intelektualną, zazwyczaj nie mają możliwości pełnego uczestnictwa w życiu społecznym na równi z osobami pełnosprawnymi, co może stanowić rezultat istnienia barier natury fizycznej, społecznej, edukacyjnej bądź kulturowej, które wpływają na sposób postrzegania jednostek niepełnosprawnych w społeczeństwie oraz przyczyniają się do ich marginalizacji. Na pojęcie dobrobytu jednostki składa się szereg własności, które wyznaczają stopień pomyślności jej życia, wśród których wymienić można doświadczanie określonych stanów psychicznych takich jak radość, czy spełnienie, a także możliwość zaspokojenia pragnień.
Jednostka z niepełnosprawnością napotyka w ciągu trwania życia na rozmaite utrudnienia, wśród których wymienić można nie tylko bariery architektoniczne istotne z punktu widzenia osób z niepełnosprawnością ruchową, lecz także bariery komunikacyjne związane z utrudnieniami w komunikacji (wynikające ze specjalnych potrzeb, które dotyczą kwestii takich jak konieczność przystosowania przestrzeni do poruszania się przy użyciu wózka inwalidzkiego) oraz społeczne, do których powstawania przyczynia się negatywny sposób postrzegania jednostek z określonym rodzajem niepełnosprawności przez społeczne otoczenie, w którym dana jednostka wychowuje się i żyje. Utrudnienia te są skorelowane z posiadanym przez konkretną jednostkę rodzajem niepełnosprawności oraz przyczyniają się do utrudnień w realizacji pragnień oraz obniżenia jej zadowolenie z życia, co sprawia, iż jednostka nie doświadcza pewnych stanów psychicznych (takich jak radość, samospełnienie), co z kolei wpływa na jej subiektywne odczucie dobrobytu.
Warto przyjrzeć się bliżej kwestii utrudnień, z którymi muszą zmagać się jednostki z niepełnosprawnościami, bowiem bariery, które napotykają w codziennym życiu osoby niepełnosprawne w znaczny sposób utrudniają osiągnięcie przez nie niezależności, a także ograniczają możliwość aktywnego udziału w życiu społecznym oraz wchodzenia w interakcje z innymi ludźmi. Bariery funkcjonalne wiążą się również z „brakiem dostępności bądź utrudnieniami w korzystaniu przez osobę niepełnosprawną z przestrzeni życiowej”, co w znaczny sposób może przyczynić się do obniżenia poziomu zadowolenia z życia danej jednostki, a także sprawić, iż zacznie ona porzucać różne formy aktywności. W rezultacie może to skutkować obniżonym poczuciem własnej wartości wynikającym z ciągłego porównywania się do osób, które w swoim codziennym życiu nie są narażone na stały kontakt z utrudnieniami. To właśnie pojawienie się barier fizycznych takich jak brak możliwości szybkiego dostania się do budynków ze względu na brak ich dostosowania do potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchową oraz społecznych będących rezultatem powielania negatywnych stereotypów i dyskryminacji jest tym, co czyni jednostkę niepełnosprawną.