W życiu osób z niepełnosprawnością występuje szereg barier, które stanowią istotną kwestię w kontekście dobrobytu społecznego z tego względu, iż przyczyniają się do obniżenia jakości życia, a co za tym idzie powodują zmniejszenie zadowolenia z życia tych jednostek. Do najczęstszych problemów w życiu osób z niepełnosprawnościami zalicza się utrudnienia architektoniczne, bariery komunikacyjne oraz bariery społeczne. Bariery społeczne są niezwykle krzywdzące dla osób niepełnosprawnych ponieważ są skutkiem istniejących stereotypów dotyczących osób z niepełnosprawnością oraz wiążą się z negatywnym wizerunkiem tych jednostek, co przyczynia się w znacznym stopniu do marginalizacji oraz wykluczenia jednostek z widoczną oraz zaawansowaną niepełnosprawnością.
Jednostki, które na co dzień nie wchodzą w interakcje z osobami niepełnosprawnymi często dystansują się od przedstawicieli tej grupy, niekiedy również posługują się negatywnymi stereotypami, zgodnie z którymi jednostki niepełnosprawne są postrzegane jako wymagające ciągłego wsparcia ze strony osób trzecich, co powoduje, iż są postrzegane jako jednostki pozbawione samodzielności oraz przyczynia się do ich wykluczenia z życia społecznego. Takie stereotypy są niezwykle krzywdzące dla jednostek z niepełnosprawnością: nie tylko przyczyniają się do pojawienia się poczucia bycia gorszym od osób pełnosprawnych, lecz mogą w rezultacie sprawić, że jednostki te zostaną pozbawione motywacji do podejmowania jakichkolwiek działań, co tylko będzie przyczyniać się do umacniania negatywnych stereotypów.
Z tego względu istotne jest, aby regularnie podejmowane były działania mające na celu uświadamianie osób pełnosprawnych czym jest niepełnosprawność, z jakimi ograniczeniami się wiąże oraz jakie działania mogą zostać podjęte w celu ułatwienia życia jednostkom z niepełnosprawnością. Istotną rolę w tego typu działaniach powinno odgrywać budowanie empatycznych postaw i walka z negatywnymi stereotypami dotyczącymi niepełnosprawności. Przykładem tego typu działań może być prowadzenie zajęć w szkołach, przeprowadzanie kampanii społecznych bądź warsztatów tematycznych dotyczących niepełnosprawności, a także popularnych w dobie pandemii webinariów. Ważna jest również aktywizacja oraz przeciwdziałanie dyskryminacji i wykluczeniu społecznemu osób z niepełnosprawnościami, które będą współfinansowane przez państwo oraz działania mające na celu zapewnienie dostępu do dóbr społecznie pożądanych.
Niepełnosprawność, podobnie jak narodowość czy orientacja seksualna jest posiadaną przez te jednostki cechą, która nie powinna rzutować na sposób postrzegania tych jednostek. Nie powinno się więc postrzegać tych osób przez pryzmat ich niepełnosprawności. Nadmierna protekcjonalność, czyli ciągła chęć pomocy wynikająca niejednokrotnie ze współczucia może doprowadzi do tego, że osoby te zaczną tracić wiarę we własne możliwości.