Pojęcie integracji możemy wyjaśnić jako proces scalania, czy też łączenia w całość. Integrację dotyczącą osób z niepełnosprawnością możemy rozpatrywać w wąskim rozumieniu, jako zagwarantowanie tym osobom prawa do edukacji i pracy w normalnych strukturach społecznych. W szerokim rozumieniu, integracja jest procesem polegającym na przygotowaniu osób niepełnosprawnych do życia w społeczeństwie, jak również kształtowania właściwych relacji interpersonalnych między osobami sprawnymi i niepełnosprawnymi.
Uczeń niepełnosprawny, który uczy się w szkole ze swoimi pełnosprawnymi rówieśnikami, w większym stopniu rozwija swoje społeczne i zawodowe umiejętności, potrzebne w codziennym życiu i na rynku pracy. Integracja umożliwia dzieciom niepełnosprawnym kontakt z rówieśnikami, pobudza wiarę w ich własne możliwości, mobilizuje do większego wysiłku. Uczniowie niepełnosprawni nabierają większej pewności siebie, dowartościowują się. Mogą odnaleźć swoje miejsce w środowisku, co w przyszłości może zaowocować lepszymi i śmielszymi kontaktami z każdą grupą.
W Polsce edukacja integracyjna zorganizowana jest w dwóch postaciach:
- celowo organizowanych formach integracji (przedszkola, szkoły, klasy integracyjne)
- włączenie osoby z niepełnosprawnością do przedszkola, szkoły masowej